اسباب کشی

امروز بابا روزکار بود. عمو داریوش دیروز رفته بود نرمه تا امروز تو اسباب کشی به بابابزرگ اینا کمک کنه. ما هم می خواستیم بریم شهید بهشتی که زن عمو گفت می خواد واسشون ناهار درست کنه. واسه همین هم موندیم تا ناهار درست شه بعد واسشون ناهار ببریم. ظهر عمو یحیی اومد دنبال ناهار ما و زن عمو هم باهاش رفتیم خونه بابابزرگ. عمه زینب و عمه زینت و عمو میلاد و عمه زهره و دادا کورش هم اونجا بودن. سر سفره ناهار عموها کلی سر به سر گل پسرم گذاشتن. گل پسرم هم با شیرین زبونی تمام جواب شونو می داد.

عمو گفت می خوای مثل آجی زهرا کچلت کنیم. شما هم  گفتی که می خوای مثل این زشت بشم. با این حرف همه زدن زیر خنده. ملت از این حاضر جوابی کلی تعجب کرده بودن. چند روزیه که یه کم لکنت پیدا کردی و وقتی حرص می خوری زبونت می گیره. اونجا هم چند بار زبونت گرفت و من کلی حرص خوردم. (البته حالا که دارم این مطلب رو می نویسم، 26 آبان، دیگه حرف زدنت خوب شده و با لکنت حرف نمی زنی، تو این چند روز با این حرف زدنت صد سال پیرم کردی). عصر وقتی عمو داریوش می خواست بره اصفهان باهاش اومدیم خونه. چند دقیقه بعد از ما بابا ارش هم اومد خونه. گل پسرم هم چون در طول روز نخوابیده بود سر شب خوابش برد. بابا آرش هم خودش تنها رفت تا یه سر به بابابزرگ اینا بزنه.